Azyl

Zamykam oczy i staram się słuchać,

Zapomnieć o wszystkim, nie myśleć, nie szukać.

Zanika cienka światów granica,

Coś jakby mnie cieszy, popycha do życia.

Zatapiam się w dźwiękach, dziwnie znajomych,

Emocjach przyjemnych, nieodgadnionych.

Rozmyślam o wszystkim tym, co przeżyłam,

Co miałam, a czego doświadczyłam.

I z ciepłym uśmiechem rozpływam się w brzmieniu.
Z lekkością w sercu, w spokojnym sumieniu.

Zawsze mam przy sobie swój azyl, chociaż potrzebuję do niego nowych słuchawek.
Po co kochać ludzi, skoro ma się dobry słuch?